Het onbewuste als werkveld
Met regelmaat tref ik ouders met de handen in het haar. Ze vertellen me er echt alles aan gedaan te hebben om hun kind te helpen; liefdevolle gesprekken, uitleg, negeren, straf, beloning…niets helpt. Problemen spelen dan vaak al jarenlang voordat ze besluiten mij, de integratieve kindertherapeut, in te schakelen. Een wijs besluit, al zijn er vele wegen naar Rome. Het is onnodig schadelijk om lang door te modderen terwijl de oplossing binnen handbereik is.
Fouten maken mag, mits…
Als opvoeders hebben we allemaal zo onze blinde vlekken; dingen die we doen, zeggen of uitstralen, zonder het ons bewust te zijn. Leuke maar ook schaduwkanten. Bewustwording hiervan en van het effect op onszelf en onze kinderen doet wonderen waar het probleemgedrag van kinderen betreft. Daar werk ik met ouders aan, samen met hun kinderen. Ze apen ons immers na en hiermee kijken wij dus vaker in de spiegel dan we denken. Ze leren van onze fouten. Dus ja, we mogen fouten maken! We hoeven als ouders niet feilloos te zijn. Op één voorwaarde: dat we onze misstappen toegeven en excuses aanbieden aan ons kind indien nodig. Daarmee geven we direct het goede voorbeeld. We zijn als volwassenen tenslotte niet gelijk, maar wel gelijkwaardig aan onze kinderen.
Goed voorbeeld doet volgen
Het onbewuste vormt een belangrijk onderdeel van mijn werkveld. En ook ouders verzetten daarin bergen. Kinderen lezen immers haarfijn onze lichaamstaal. Sterker nog, ze luisteren hier beter naar dan naar wat je ze elke dag opnieuw letterlijk zegt. Je kent het wel: “…hoe vaak moet ik nog zeggen dat (…)”. Stop er maar gewoon mee. Goed voorbeeld doet volgen en een kind dat de reden achter een regel kent, zal deze niet zo snel willen overtreden. Doet het dat wel, dan heeft het een andere goede reden om dit te doen. Dwang en woede werken contraproductief. Kinderen raken erdoor beschadigd en interne motivatie blijft afwezig. Bovendien verziekt al dat gemopper de sfeer in huis.
Systeemlast
Andere oorzaken van probleemgedrag bij kinderen ligt in onopgeloste problemen binnen de familie. Onverwerkt verdriet bij ouders bijvoorbeeld door ziekte, overlijden, verstoting, mishandeling of verslaving in de familie heeft een directe weerslag op kinderen. Zij hoeven niet eens op de hoogte te zijn van de feiten om hier probleemgedrag op te ontwikkelen.
Via gesprekken met ouders en informatie van het kind zelf ontdekken we samen waar het kind last van heeft en welk probleem aangepakt mag worden. Ik maak een vertaalslag tussen ouders en kind. En zodra ouders zich bewust worden van hun eigen stuk en hiermee aan de slag gaan, wordt steeds weer zichtbaar hoe kinderen opknappen en hun problematische gedrag laten varen. Hoe zij zich weer richten op henzelf en hun eigen plek in het gezin hernemen.
Tot slot de volgende vraag aan jou:
Accepteer jij je kind onvoorwaardelijk of ben je geneigd je kind aan de omgeving aan te passen?
Stel deze vraag nog eens en vervang ‘je kind’ nu door ‘jezelf’.
En?
Abonneer nu op de nieuwsbrief
Bekijk ook eens:
