Hoe autonoom zijn we eigenlijk?

Dick Swaab beschrijft in zijn boek ‘Wij zijn ons Brein’, hoe we door onze hersenen worden geleid. Zeer aannemelijk en praktisch toepasbaar. Zo kun je bijvoorbeeld niet meer helder denken als je bang bent, omdat de meeste zuurstof dan al verbruikt is door het primitieve brein waar het zuurstofrijke bloed als eerste langskomt. Logisch dat kinderen het beste leren wanneer zij zich ontspannen voelen in de klas.

Maar wat maakt dan dat de ene opvoeder rustig kan reageren op een kind dat niet luistert, terwijl de ander woest wordt? De vraag dringt zich op wie of wat eigenlijk op die spreekwoordelijke knopjes drukt wanneer we ons gedragen zoals we doen. Doen we dat zelf, puur op basis van wat we hebben meegemaakt als kind? Maar hoe kan het dan dat kinderen soms angsten hebben die niet terug te voeren zijn op gebeurtenissen?

Stel je nu eens voor dat jouw handelen voor een groot deel wordt bepaald door het denken en handelen van jouw familie of zelfs door de geschiedenis van het volk waar jij oorspronkelijk van afstamt?
Mijn geëmancipeerde Ik protesteert; “Ik ben toch zeker vrij in mijn handelen en de keuzes die ik maak! Hoezo, geleid worden door ongrijpbare krachten, ik maak altijd afgewogen en autonome keuzes!” Tot ik een tafelopstelling doe en erachter kom wat mijn onderliggende motivatie is achter een door mij ingebrachte vraag. Deze blijkt naadloos terug te voeren naar mijn familiegeschiedenis. Ik sta perplex en kom tot het besef dat niets is wat het lijkt. Moet opnieuw concluderen dat we esoterische wezens zijn met een hoger doel dan uitsluitend onze dagelijkse geagendeerde doelen.

Er blijkt sprake van een krachtige verborgen agenda die meer bepalend is voor ons leven dan we zelf vaak weten of willen toegeven. Het goede nieuws is dat er manieren zijn om erachter te komen wat er op die agenda staat. Een familieopstelling is zo’n manier. Na zo’n opstelling kan hetgeen we denken, doen en laten écht van ons worden omdat we dan begrijpen wat ons beweegt. Als je bewustwording ( = meer dan kennis alleen ) ontwikkelt op jouw onderliggende motivatie, dan ontstaat de kans het tij te keren en anders te gaan kijken naar jouw eigen doen en laten.


Abonneer nu op de nieuwsbrief



Over Joke Andringa

21 Juli 1966 werd ik als jongste van 4 geboren in Overberg. Het hulpverlenersvak zit me in het bloed en is met de paplepel ingegoten. Mijn ouders stimuleerden mij altijd te gaan voor wat ik zelf wilde. Het duurde overigens wel even voor ik dat wist. Na de opleiding tot Sociaal Pedagogisch Hulpverlener in 2002, leidde mijn verlangen om veel meer te kunnen betekenen voor ouders en kinderen mij naar het vak van de Integratieve Kindertherapie. In 2010 studeerde ik af aan de Academie voor Psychotherapie in Amsterdam. De nodige ervaring en life events vormden mij naar de therapeut die ik nu ben. We zijn allemaal leerlingen en leraren voor elkaar en zo leer ik nog dagelijks van iedereen waarmee ik in contact kom, klein en groot. En natuurlijk via de nodige bijscholing en literatuur. Systeemdynamiek en opstellingenwerk intrigeren mij en ik zie kinderen dan ook niet los van hun familie. Dat maakt mijn begeleiding intensief maar doorgaans ook effectief. Via familieopstellingen wordt zichtbaar en bewust wat jou al die tijd dreef in jouw handelen. Verandering begint namelijk écht bij jezelf.