De dood van een familielid is een gebeurtenis waar alles voor opzij gaat en dat is nodig ook. Rouw lijkt te komen en te gaan maar blijft steeds dichtbij, als een ongenode gast. Tegelijkertijd is hij welkom, want rouwen moet. Wegstoppen van gevoelens en opkroppen leidt tot emotionele problemen en negatieve gevolgen die soms aan ons voorstellingsvermogen voorbij gaan.
‘Overlijden’ vind ik een mooi woord, het lijden voorbij. Je kunt je laten misleiden door vrolijke hulpvaardigheid en opgeruimdheid, maar het werkelijke lijden van mensen zie en hoor je meestal niet en wordt, helaas, vaak niet eens onder woorden gebracht.
Toen mijn eigen moeder overleed in 2016, voegde dit life-event een extra dimensie toe aan mijn therapeutschap Hoe anders zou ik voortaan luisteren naar iemand die vertelt een moeder te hebben verloren. Immers, door het zelf door te maken, ben ik weer iets dichterbij het werkelijk kunnen invoelen en begrijpen van hoe dit voor een ander kan voelen.
5 Mei 2019 overleed mijn broer, de oudste van ons vier. Ook hij ging voorbij het lijden waar de achterblijvers nu hun eigen weg moeten vinden.
Hoewel er overeenkomsten zijn, lijkt geen rouwproces op die van de ander, zelfs niet als je uit 1 gezin komt. Respect opbrengen voor het verschil in beleving en verwerking kan soms een uitdaging zijn maar maakt ook dat de verbinding tussen familieleden sterker wordt. Dat is mooi.
Ik wens jou, lezer van dit blog, toe dat je in het reine komt met dat wat eventueel speelt tussen jou en je ouders voordat zij overlijden. Onderzoek bij jezelf welke onvervulde verlangens er zijn van jouw innerlijk kind. Ben je je eigenlijk bewust van wat jouw innerlijk kind jou dagelijks vertelt? Over dat wat jij als kind niet ontvangen hebt en waar je, misschien zonder het zelf te weten, nu nog steeds naar verlangt en naar op zoek bent?
Wanneer je je bewust wordt van die hunkering naar het onvervulde, het begrijpt en accepteert, dan pas zul je in staat zijn om jouw innerlijk kind te troosten en aan de hand te nemen. Pas dan ook, zul je jouw ouders werkelijk kunnen zien en misschien zelfs waarderen in al hun onvolmaaktheid en je op een bepaalde manier van hen los kunnen maken om je weer te kunnen richten op jezelf en jouw kinderen.
Intussen spiegelen jouw kinderen jouw onvervulde verlangens en pijn totdat jij het door hebt en met je eigen pijn in het reine komt. Zelfonderzoek en bewustwording zijn daarbij sleutels om jezelf te helen en daarmee vaak ook de relatie met je kind(eren).
In een familieopstelling worden deze processen doorgaans helder. Ik beveel deze methode van harte aan wanneer je worstelt met thema’s die actueel lijken, maar waarschijnlijk meer te maken hebben met gebeurtenissen uit je verleden en door je kinderen of andere mensen om je heen steeds weer worden aangeraakt en omhoog gehaald. Neem vrijblijvend contact met me op als je hier meer over wilt weten.
Abonneer nu op de nieuwsbrief
Bekijk ook eens:
